تصور می شود هنوز برخی از کشورهای جهان مفهوم دیپلماسی را نمی دانند ، بنابراین تلاشی هم برای آن نمی کنند . کشورهای توسعه نیافته از این مسئله مستثنی نیستند و به دلیل مصائب و مشکلات فراوان که گریبانگیر آنهاست مصرف گرائی بیش نیستند و این روند دیپلماسی را کند می سازد چرا که به نظر می رسد که هنوز استعمار و استثمار از میان جوامع رخت بر نبسته است . نظام جهانی هر روز در سیر تطور خود دچار تحول است و این تحول وگستردگی نیازمند تعامل بشریت هست و این تعامل همانا روابط بین المللی است که بر پایه دیپلماسی شکل اساسی به خود می گیرد . در این فرآیند دیپلماسی هدفمند می تواند ضامن بقای جامعه انسانی و حیات بشری با حفظ منافع مشترک با امعان نظر به پایبندی به تعهدات بین المللی و رعایت قواعد آمره باشد .

دیپلماسی چه در حالت عمومی (با نگرش ملی ) و چه در حالت رسمی (با نگرش بین المللی ) بایستی هدفمند عمل کند . این هدفمندی تا آنجائی به پیش  می رود که ثبات و صلح جهانی را در پی داشته باشد . امروزه دیپلماسی محیط زیست یکی از مهم ترین مسائل بین المللی و جهانی است که نگرش به آن نگرشی ویژه است که این ویژگی از آنجائی ناشی می شود که زندگی بشر به آن وابسته است . تقلای  جامعه بین المللی برای حفظ منابع طبیعی و در عین حال ارتقاء کیفیت زندگی انسانی با امعان نظر به حقوق بشر و کرامت انسانی بر مبنای عدالت ، حاکمیت وقانون یک رویکرد بنیادین است که لاجرم به سمت وسوی توسعه پایدار رفته است . این اتفاقات قطع یقین محصول یک شب و روز نبوده بلکه حاصل سال ها تلاش موثر کنفرانس ها ، همایش ها ، نشست ها و اجلاس های بین المللی و خروجی های حاصل از آن است . این تلاش ها ی ناشی شده از کنوانسیون ها و پروتکل ها و موافقتنامه های منطقه ای ، بین المللی و جهانی برآیند یک دیپلماسی پیوسته محیط زیستی  بوده است .

دیپلماسی محیط زیست یک روند کاملا جدی و بر مدار صلح و حقوق نرم قابلیت حرکت دارد . این روند وظیفه ملی و بین المللی را به ما گوشزد می کند . سازمان حفاظت از محیط زیست کشور ما که سکاندار کشتی سبز است بایستی در یک اقدام موثر نسبت به دیپلماسی محیط زیست سازکاری غیر نمادین و واقعی تدبیر نماید و هر چه سریعتر کمیته ملی دیپلماسی محیط زیست را بنیان نهد .